Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Ο Νικόλαος Φιλιππίδης από τη Μηλόβιστα


REVUE D’ORIENT
Προς ενίσχυση της άποψης για την ύπαρξη Βλάχων ανάμεσα στους κατοίκους των χωριών του Βερμίου, πριν την επανάσταση, έρχεται και η περίπτωση της οικογένειας Φιλιππίδη, που καταγόταν από το χωριό Δοβρά. Η Δοβρά βρισκόταν στα ριζά του Βερμίου, ανάμεσα στη Βέροια και τη Νάουσα, στη σημερινή θέση Καλή Παναγιά. Το 1805, όταν η περιοχή έπεσε, πια, στα χέρια του Αλή, ο Σίμος Στεφάνου Φιλιππίδης μαζί με την πολυμελή οικογένειά του - είχε 7 γιους - κατέφυγαν και εγκαταστάθηκαν στη βλάχικη Μηλόβιστα, στα δυτικά του Μοναστηρίου. Ο απόγονος αυτής της οικογένειας Νικόλαος Φιλιππίδης, γεννημένος στη Μηλόβιστα και σπουδαγμένος στην Αθήνα, έγραψε στα 1881 το πρώτο βιβλίο για τη συμμετοχή της Νάουσας και της περιοχής της στην επανάσταση του 1821.

Το 1888 έγιναν πολλές συλλήψεις στην Καστοριά, την Κλεισούρα (κάπου 17), την Νέβεσκα, την Φλώρινα, το Μοναστήρι και ακόμα στην Αχρίδα και τη Θεσσαλονίκη. Ήσαν τα «Πηχεωνικά». Είχαν κατασχεθή δηλαδή στο σπίτι του δάσκαλου Πηχεών στην Καστοριά επιστολές του του ‘Ελληνικού Προξενείου Μοναστηρίου και χρηματαποστολή του. Επίσης περιήλθε στα χέρια της Τουρκικής αστυνομίας και επιστολή του γιατρού Άργυρόπουλου πού μιλούσε για 50 τουφέκια, που έπρεπε να σταλούν σ΄ έναν οπλαρχηγό.

Οι Τούρκοι αναστατώθηκαν, κατάρτισαν αμέσως με Σουλτανικό Διάταγμα στο Μοναστήρι ειδικό στρατοδικείο εις το οποίον και παρέπεμψαν όλους με την κατηγορία της εσχάτης προδοσίας, ότι δηλαδή εργάζονταν για να προσαρτηθεί το Βιλαέτι Μοναστηριού στο «Γιουνανιστάν» (Ελλάδα).

Έγιναν πολλές ενέργειες από τους δικούς μας και εχρησιμοποιήθηκαν μέσα που είχαν πολλήν πέρασι στους Τούρκους και έτσι το στρατοδικείο αθώωσε τους περισσότερους. Απέθαναν στην εξορία οι Μοναστηριώτες Πίσχας και Σιώμος και ξέφυγε από την Συρία, όπου είχεν εξορισθή ο Πηχεών και ήρθε στην Αθήνα.

Θύμα των «Πηχεωνικών» έπεσεν και ο Φιλιππίδης μαζί με τον Ήπειρώτη φίλο του Πασχίδη.

Γεννήθηκε στη Μηλόβιστα όπου κατέφυγε ο πάππος του με μια ντουζίνα παιδιά το 1805 όταν υπέκυψε η Νάουσα στα στρατεύματα του Αλή πασά τών Ίωαννίνων ύστερα από πολιορκία πέντε μηνών. Έχρημάτισε δάσκαλος στη Φλώρινα το 1867 και εξελίχθηκε αργότερα στην Γερμανία σε μεγάλο φιλόλογο με γενικώτερη έκτίμησι στούς φιλολογικούς κύκλους.

Έγραψε πάμπολλες μελέτες σε Γερμανικές Εγκυκλοπαίδειες και περιοδικά καθώς και την ιστορία της Έπαναστάσεως της Νάουσας του 1822.

Του έγινε πρότασις να διορισθή καθηγητής στο Πανεπιστήμιο το 1888 δεν δέχθηκε όμως γιατί έφυγε με Γερμανικήν αποστολήν γιά μελέτες στην Μικρά ’Ασία. 
Αλλά μόλις αναχώρησε ένα Ουγγρικό περιοδικό πού έβγαινε Γαλλικά στην Βουδαπέστη (REVUE D’ORIENT) δημοσίευσε έναν αληθινό Φιλιππικό εναντίον του.
Τον χαρακτήρισε «μεγαλοϊδεάτη Έλληνα», «αρχιεπαναστάτην», «δημόσιον κίνδυνο για την Τουρκία» κλπ. Και μιά μέρα πού έβγαινε απ΄ το Πατριαρχείο, βρέθηκε απομονωμένος πολύ καιρό σ’ ένα φοβερό αστυνομικό μπουντρούμι.

Αναστατώθηκαν οι Γερμανοί, έπέμβηκε η Γερμανική Πρεσβεία και η Γερμανική Κυβέρνηση του Βίσμαρκ.
Οι Τούρκοι αναγκάσθηκαν να του προσφέρουν χάριν. Αυτός όμως σάν γνήσιος δάσκαλος δεν την δέχθηκε ζήτησε ν’ αναγνωρισθή η αθωότης του και ότι επομένως άδικα ταλαιπωρήθηκε. ’Έτσι βρέθηκε τώρα στο ερημικό Φεζάν της Αφρικανικής Τριπολίτιδας όπου ο φίλος του Πασχίδης άφησε τα κόκκαλα.

Το καταπληκτικό είναι ότι η REVUE της Βουδαπέστης εξακολούθησε να δημοσιεύη ανταποκρίσεις από την Αθήνα, το Μοναστήρι και απο την... Κλεισούρα γραμμένες από όργανα της Ρουμανικής προπαγάνδας και των Αυστριακών Προξενείων που ήσαν δριμύτατα κατηγορητήρια κατά του Φιλιππίδη και του πλήθους των φυλακισμένων στο Μοναστήρι και υποδίκων ενώπιον του εκτάκτου στρατοδικείου. Τους εμφάνιζαν επαναστάτας, ταραχοποιούς, Τουρκομάχους κλπ.

Οι παληάνθρωποι αυτοί περίμεναν να παρασύρουν με αυτές τές ατιμίες τον βλαχόφωνο πληθυσμό, προκρίτους των οποίων φυλακισμένους πάσχιζαν να στείλουν στη Τουρκική κρεμάλα!!

Ήτο φανερόν ότι η Αυστροουγγρική πολιτική προσπάθησε ν’ αποτρέψη την προσοχή του Ρουμανικού λαού από την γειτονική Τρανσυλβανία όπου υπήρχαν δύο και πλέον εκατομμύρια γνήσιοι Ρουμάνοι, στη μακρυνή Μακεδονία, όπου οι λίγοι Κουτσοβλάχοι ήσαν ανέκαθεν ταυτισμένοι με τον Ελληνισμό και πάντα συνυφασμένοι μαζύ του.

Πηγές:

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Η κόσμια κριτική και η ανταλλαγή απόψεων μεταξύ των σχολιαστών είναι σεβαστή. Σχόλια τα οποία υπεισέρχονται σε προσωπικά δεδομένα ή με υβριστικό περιεχόμενο να μην γίνονται. Τα σχόλια αποτελούν καθαρά προσωπικές απόψεις των συντακτών τους. Οι διαχειριστές δεν ευθύνονται σε καμία περίπτωση για τυχόν δημοσίευση υβριστικού ή παράνομου περιεχομένου στα σχόλια των αναρτήσεων.Τα σχόλια αυτά θα διαγράφονται με την πρώτη ευκαιρία.